شبانه

قصدم آزار شماست!

 اگر اینگونه به رندی

با شما

سخن از کامیاری خویش در میان می گذارم

- مستی و راستی -

بجز آزار شما

هوایی

در سر ندارم!

اکنون که زیر ستاره ای دور

بر بام بلند

مرغ تاریک است

که می خواند –

اکنون که جدایی گرفته سیم از سنگ و حقیقت از رویا...

و آفتاب گردانهای دو رنگ

ظلمت گردان شب شده اند،

و مردی و مردمی را

همچون خرما و عدس به ترازو می سنجند

با وزنه های زر

و هر رفعت را

دستمایه

زوالی است،

و شجاعت را قیاس از سیم و زری می گیرند

که به انبان کرده باشی

اکنون که مسلک

خاطره ای بیش نیست

یا کتابی در کتابدان

و دوست

نردبانی است

که نجات از گودال را

پا بر گرده او می توان نهاد

و کلمه انسان

طلسم احضار وحشت است و

اندیشه آن

کابوسی که به رویای مجانین می گذرد

ای شمایان!

حکایت شادکامی خود را

من

رنجمایه  جان ناباورتان می خواهم !    

                              احمد شاملو