خوشبختی و کامروایی مسیر نیست

بکوش که تسلیم و خرسند باشی... .

در این جهان کسی خوشبخت و کامروا نیست.

زمان برای همه کس چیزی ناقص و ناتمام است.

چیزی است مبهم و تاریک که عمل را نیز از آن ساخته اند.

آری! همه جهانیان از سرنوشت خود ناخرسند و بیزارند.

چه تقدیر ملال انگیزی!

همه ی خلق در پی خوشبختی، از همه چیز محرومند

و افسوس که "همه چیز" را هم مفهوم ناچیزی است!

هر کس در این جهان، به سهم خود در طلب و آرزوی همین "ناچیز " است که حرفی ، اسمی ، اندک ثروتی یا نگاه و تبسمی بیش نیست!

بزرگترین شهریار جهان اگر بی عشق باشد از نشاط و خوشبختی بی بهره است.

گاه صحرایی پهناور نیز به قطره ی آبی نیاز دارد.

آدمی چاهی است که همیشه تنهایی در آن تکرار می شود.

                                   از کتاب "تاملات " ویکتور هوگو.