زخمه ی عشق به تار دل درویش

به بهانه ی برگزاری یادمان درویش خان ، موسیقی دان و نوازنده ی شهیر

شامگاه چهارشنبه دوم آذر سال 1305 نخستین قربانی تصادفات رانندگی تاریخ ایران بر اثر برخورد میان درشکه و اتوموبیلی در خیابانهای تهران جان سپرد.

تاثیر و جایگاه درویش خان بر موسیقی ایران به ویژه نوازندگی تار بسیار خاص و منحصر به خود اوست و علت ابتکارات و ابداعات درویش در جهت تعامل و تعالی این هنر است.

درویش خان ، مدرسی آگاه و مسلط و در عین حال متواضع و دست و دل باز در آموزش ساز و هر آنچه از اسرار و رموز نواختن فراگرفته به شمار می آید.

با پایان دوره ی فراگیری نزد میرزا حسینقلی، شعاع السلطنه فرزند مظفرالدین شاه قاجار او را به دستگاه خود در شیراز فراخواند اما روح بزرگمنش او در دستگاه نوکرپرور و متملق خواه شاهزاده تاب نیاورد و سبب فرار وی شد.

شعاع السلطنه دستور قطع انگشتان درویش خان را به محض دستگیری صادر کرد.چنین حکمی برای درویش به معنای وداع همیشگی با نواختن، یگانه عشق و معنای زندگی او بود.

او تنها مفر را پناه بردن به سفارت انگلیس یافت زیرا با سرایدار سفارتخانه آشنائی چندی داشت.بنابراین بی درنگ به او پناه می داد.در این ایام همسر سفیر شیفته و مجذوب قدرت ملاحت و  نوازندگی درویش شده و از موضع قدرتمندانه ی خود به شفاعت درویش اقدام کرده و سبب نجات و رهایی وی را فراهم می کند.

سبک نوازندگی او را همان روش قدما اما با تنوع بیشتر در اجراها ذکر کرده اند.شاگردان برتری که موفق به اتمام دوره ی نوازندگی می شدند تبرزین طلایی را به علامت رضایت خاطر استاد از درویش خان دریافت می کردند. از جمله مرتضی نی داوود به عنوان یکی از شاگردان با استعداد موفق به دریافت این نشان شد.

                              منبع:ضمیمه ی روز پنج شنبه ی روزنامه اطلاعات، دوم شهریور