شعر قصارانه

<بگذار تا شیطنت عشق چشمان ترا بر عریانی خویش بگشاید. هر چند آن بجز معنی رنج و پریشانی نباشد.اما کوری را به خاطر آرامش تحمل مکن.

کنار آشیان تو آشیانه می کنم

فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم

کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ای

و من برای زندگی ترا

         بهانه میکنم.

         این شعر رو یکی از دوستان اینترنتی برایم آف لاین زده بود.واقعن سپاس.چون با خوندنش بیاد شبهای شعر و گذشته ها افتادم.این شعر ساده است و واقعن عاشقانه! کم پیش میاد از این شعر ها خوشم بیاد.

قصارانه

... یکی از دوستان چند وقت پیش برایم آف لاینی داده بود که: به کسی که تشنه ی عشق است عشق نورز ! چون روزی سیراب میشود. به کسی عشق بورز که لایق آن است... !