نرگس زرد درود بر شما روز خوش!
شعر.رمان.داستان کوتاه.شرح حال نگاری.مناسبتها.قصارهاوگلایه ها.....نرگس زرد درود بر شما روز خوش!
شعر.رمان.داستان کوتاه.شرح حال نگاری.مناسبتها.قصارهاوگلایه ها.....شعر قصارانه
<بگذار تا شیطنت عشق چشمان ترا بر عریانی خویش بگشاید. هر چند آن بجز معنی رنج و پریشانی نباشد.اما کوری را به خاطر آرامش تحمل مکن.
کنار آشیان تو آشیانه می کنم
فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم
کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ای
و من برای زندگی ترا
بهانه میکنم.
این شعر رو یکی از دوستان اینترنتی برایم آف لاین زده بود.واقعن سپاس.چون با خوندنش بیاد شبهای شعر و گذشته ها افتادم.این شعر ساده است و واقعن عاشقانه! کم پیش میاد از این شعر ها خوشم بیاد.
حرف شنو یی
این هم فال امروز ما: از حافظ
خوش کرد یاوری فلکت روز داوری تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
در کوی عشق شوکت شاهی نمی خرند اقرار بندگی کن و اظهار چاکری
آن کس که اوفتاد و خدایش گرفت دست گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری
ساقی به مژدگانی عیش از درم در آی تا یکدم از دلم غم دنیا به در بری
در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسی ست آن به کزین گریوه سبکبار بگذری
سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج درویش و امن خاطر وکنج قلندری
یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است؟ ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری
نیل مراد بر حسب فکر و همت است از شاه نذر خیر وز توفیق یاوری
حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی
کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری
...
...
پیش از آنکه به تنهایی خود پناه برم
از دیگران شکوه آغاز می کنم
فریاد می کشم
که ترکم گفتند...
چرا از خود نمی پرسم کسی را دارم
که احساسم را اندیشه ام را
زندگی ام را با او قسمت کنم؟...
با خود وفادار می مانم آیا؟
یا راهی سخت تر اختیار می کنم...؟
اگر می خواهی نگهم داری دوست من
از دستم می دهی
اگر می خواهی همرهی ام کنی
دوست من
تا انسان آزادی باشم
میان ما همبستگی از آن رو نمی روید
که زندگی هر دو تن را غرق در شکوفه می کند... .
از آغاز همین بوده است...
که برای تو باشم
و اقبال خود را با گرمی روح تو بودن بیازمایم.
تجسم حس سرکش من
به هزاران گونه ی گیاه سبز
دردی را دوا نمی کند.
می باید خود را فدا کنم
برای "نیستی" که" هست" خود را
از چشمهایی آب خورده به امانت می گیرد
و مرغابیان نقره بال
زنده زیر آبهای دریا کباب میشوند
تا طعمه ی لاشخوران از راه رسیده نباشند.
خنکی عطشناک این بیگانگی
تا انتهای وجودم را لمس میکند
و بودن ام را تا همیشه تثبیت...
سوارکاران
شومی را از اینجا می برند
و صدای تند نعل ها یشان
بوی گزنده ای
بر پوست فریبای پس از باران بر جا می گذارد.
رهایی دستانم را سور می گیرم
و به شا باش ذوق خنده هایت
چشمانم را فرش راهت ... .
امشب که پایان شود
تنها چند روز تا سفر باقی ست.
آه!
جاده های بی انتها دلربایند... .
(نرگس.ز)
نگویید مرده ام...
فقط برای آنکه نگویید مرده ام
در را باز میکنم
پنجره را باز می کنم.
باز می کنم این بازی نا پیدا را
می خندی
و هیچ چیز تمامم نمی کند
هیچ چیز!... .
( نمی دانم)