نرگس زرد درود بر شما روز خوش!
شعر.رمان.داستان کوتاه.شرح حال نگاری.مناسبتها.قصارهاوگلایه ها.....نرگس زرد درود بر شما روز خوش!
شعر.رمان.داستان کوتاه.شرح حال نگاری.مناسبتها.قصارهاوگلایه ها.....لی لی ><یکی دو تا دو تا یکی
شرمنده اینگونه حضور خود را اعلام کردم...
بی مقدمه و هیچ ... با گلایه ... خب مثل همیشه ...!راستش پس از چند ماه گرفتاری که اومدم و سری به وب خودم زدم!
احساس میکنم اینجور نمیشه باید یک فکر اساسی کرد .یعنی چی در مورد چی !خودمم نمیدونم باید بیشتر فکر کنم.. کی اومد و کی رفت ! کی عاشق شد و کی فارغ! کی دل داد و کی پرید! کی ... شد و کی دوست!من که نمیدونم ولی کاش میدونستم تا سر زندگی و تازگی دوباره ی کامپیوتر و اینترنت بیشتر میشد..بهر حال زیاد مهم نیست جز سلامتی و خوب بودن..به قول بزرگ قزوینی:تا امید هست آرزو نمی کنیم!ای وای! خدای من ! کمی جدی بگیرید.. به همه چیز نخندید..گر چه...نمیدونم احساس کردم مفهوم قشنگی داره اشتباهی برای استادم فرستادمش..!!سوتی دادم نه! نه خدا وکیلی به عمق معناش توجه کنید !راه دور نرید!بهر حال اینا رو نگفتم که بگم کار هر کس نیست خرمن کوفتن گاو نر می خواهد و مرد کهن!
فقط میخواستم بگم سال نو تون مبارک .صد سال به اون سالا..بقیه اشو بعد مینویسم..خرجم زیاد شد ..باید وب های دیگه رو بخونم..فعلا.. چاوووووو .تا بعد..یا حق..عزت زیاد
مدتی ست که حافظ می خوانم اما بهتر بگویم مدتی ست حافظ مرا می خواند این هم شاید بخاطر هوای مهرانگیز دوست قدیمی و عزیزیست که هم حافظ شناس است و هم حافظ خواه وگرنه:مرا در خلوت حافظ چه راه است !!!
در یک جمله:هر چه حافظ می خوانم به هوای اوست
یک عدد فال به احترامش (گر چه هفت،هشت،ده سالی می شود که نه به فال اعتقاد دارم و نه به حافظ )
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد/وان کس که این ندارد حقا که آن ندارد/...
لطف کنید خودتون باقی اش رو بخونید...
...احساس می کنم فقط یک مشت آدم بی ذوق وبلاگ منو می خونن...!
نرگس جون(زرد)
بی خبر...
واقعن که... این همه تاخیر؟.سلام به روی ماهتون! هان...؟راستی چه خبر؟هان...؟ماه روئیت شد؟ انوشه برگشت؟... پاییز شده !هوا هم رنگ ...!چه ملاحتی به گونه اش زده اند.این هفت خط که رعشه ی عشق به دل میزند بی گدار!...هان؟ اگر جاش بودم...؟!پاییزیا انوشه؟ هان؟ مدرسه ها باز شده. باید رفت. بچه ها منتظرند.چقدر مرخصی؟نمیدانم هنوز هم که هنوز است وقتی به مدرسه می روم حس یک شاگرد را دارم.حق دارند از سر و کولم بالا میروند.خدا را شکر حداقل حساب هم می برند.شاید زمان می خواهد تا با این دخترهای دبیرستانی کنار بیایم.اینها که نه عشق شان عشق است و نه دشمنی شان دشمنی!تنها برای اینکه جلب توجه کنند به آب و آتش میزنند.آنوقت نگاهی مهربان کافی ست تا قند در دلشان آب کند و ذوق کنند.پاسخ به این همه احساس سخت است نه؟- خاااانم!امروز بد اخلاق شدین!-خانم!اصلن اخم بهتون نمیاد!-خاانم!بامون بیاین اردو...ترو خدا!-خانم!بازم بخندین!-خانم!شما زرنگا رو بیشتر دوس دارین!-خانم!بشون رو ندین. پر رو میشن!- آدم سر کلاس شما خسه نمیشه !_پس چرا درس نمی خونی؟- مگه خانم دوس دخترته خودتو براش لوس میکنی؟..........پایین یک برگه امتحانی:خانم...عزیز!شما که می گویید سختگیر نیستید چرا امروز بی خبر امتحان گرفتید؟لطفن این نمره رو رد نکنید. جبران میکنم.البته می بخشید.کوچیک شما:
هان؟ پاییز؟ که جای خود دارد.هان؟ انوشه؟ اگر جای انوشه بودم به فضا که می رفتم دیگر بر نمی گشتم. شاید چند نفر هم با خود میبردم.البته تا کامپیوتر و فضا هست تخیل باید کرد! مدرسه ها باز شده است...!
نرگس زرد
بخشی از یک نامه...
...همه چیز مثل شیشه نیست تا بتوان آنسوی آن را دید.چشمان ما باید اجسام تیره و ضخیم را شیشه ای مشاهده کنند تا به عمق آن راه یابند. برخی چشم ها حتا آنسوی شیشه را هم نمی بینند!
سلام.
امیدوارم خوب باشید و در پناه حق سالم و تندرست.چند ماه پیش برایتان نامه دادم. اما چون آدرس کافی و لازم نبود برگشت خورد."تو قلب بیگانه را می شناسی .زیرا که در سرزمین مصر بیگانه بوده ای."
می خاستم برایتان کارت پستال نوروزی بفرستم. اما خب چون شما تا بحال برای من کارت پستالی نداده اید... !
بهرحال یک طرفه بودن شاید لطفی نداشته باشد.امسال باید برای چند نفر دیگر هم "کارت پستال" نوروزی بفرستم.
دلم گرفته است.
...................
به ایوان می روم
و انگشتانم را بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
................................
کسی مرا به آفتاب ... .
نرگس.ز
زخمه ی عشق به تار دل درویش
به بهانه ی برگزاری یادمان درویش خان ، موسیقی دان و نوازنده ی شهیر
شامگاه چهارشنبه دوم آذر سال 1305 نخستین قربانی تصادفات رانندگی تاریخ ایران بر اثر برخورد میان درشکه و اتوموبیلی در خیابانهای تهران جان سپرد.
تاثیر و جایگاه درویش خان بر موسیقی ایران به ویژه نوازندگی تار بسیار خاص و منحصر به خود اوست و علت ابتکارات و ابداعات درویش در جهت تعامل و تعالی این هنر است.
درویش خان ، مدرسی آگاه و مسلط و در عین حال متواضع و دست و دل باز در آموزش ساز و هر آنچه از اسرار و رموز نواختن فراگرفته به شمار می آید.
با پایان دوره ی فراگیری نزد میرزا حسینقلی، شعاع السلطنه فرزند مظفرالدین شاه قاجار او را به دستگاه خود در شیراز فراخواند اما روح بزرگمنش او در دستگاه نوکرپرور و متملق خواه شاهزاده تاب نیاورد و سبب فرار وی شد.
شعاع السلطنه دستور قطع انگشتان درویش خان را به محض دستگیری صادر کرد.چنین حکمی برای درویش به معنای وداع همیشگی با نواختن، یگانه عشق و معنای زندگی او بود.
او تنها مفر را پناه بردن به سفارت انگلیس یافت زیرا با سرایدار سفارتخانه آشنائی چندی داشت.بنابراین بی درنگ به او پناه می داد.در این ایام همسر سفیر شیفته و مجذوب قدرت ملاحت و نوازندگی درویش شده و از موضع قدرتمندانه ی خود به شفاعت درویش اقدام کرده و سبب نجات و رهایی وی را فراهم می کند.
سبک نوازندگی او را همان روش قدما اما با تنوع بیشتر در اجراها ذکر کرده اند.شاگردان برتری که موفق به اتمام دوره ی نوازندگی می شدند تبرزین طلایی را به علامت رضایت خاطر استاد از درویش خان دریافت می کردند. از جمله مرتضی نی داوود به عنوان یکی از شاگردان با استعداد موفق به دریافت این نشان شد.